روترهای مسیریاب:
یکی از اجزای شبکه و در عین حال مهم ترین آن مسیریاب یا روتر است که کار آن در شبکه های اینترنتی انتقال بسته های اطلاعاتی از یک شبکه به شبکه دیگر می باشد در واقع ارسال بسته از مبدا به مقصد را انجام می دهد همچنین تمامی مسیریاب ها از ساختار استاندارد مشترک پیروی می کنند.
انواع روترها:
روترهای سخت افزاری:
این روترها سخت افزارهایی هستند که نرم افزارهای تولید شده را اجرا می کنند. این نرم افزارها برای روترها قابلیت های مسیریابی را فراهم می کنند تا مهم ترین وظیفه شان را به خوبی به اجرا در آورند.
شرکت ها و سازمان ها روترهای سخت افزاری را به دلیل سرعت و اعتماد بالاتر را ترجیح می دهند.
روترهای نرم افزاری:
این روترها می توانند سرویس دهنده NT یا یک لینوکس باشند. روترهای نرم افزاری هرکدام دارای تعدادی کارت شبکه می باشند که هرکدام از ان ها به یک شبکه LAN وصل شده است و اتصالات دیگر به شبکه های بزرگتر مانند WAN از طریق روترهای سخت افزاری انجام داده می شود.
باید اضافه شود که عملیات روتینگ فقط توسط روترها در شبکه انجام نمی شود بلکه سوئیچ هایی وجود دارند که این کار را انجام می دهند و به آن ها MLS گفته می شود و در مقالات بعدی به توضیحات در این مورد می پردازیم.
لایه های عملیاتی مسیریاب ها:
- لایه کنترلی: در این لایه مسیریاب یک لیست یا جدول مسیریابی دارد که در این لیست نشان می دهد بسته از کدام مسیر و از کدام رابط فیزیکی ارسال می شود.
- لایه انتقالی: مسیریاب بسته داده ها را بین رابط های ورودی و خروجی هدایت می گند که با این کار بسته ها به شبکه هایی هدایت می شوند که با نوع اطلاعات آن مناسب است.
مسیریاب ها به رابط های فیزیکی شبکه مانند کابل های مسی، فیبر نوری یا انتقال بی سیم دارند.
