DSR چیست ؟

DSR یک پروتکل مسیریابی شبکه است که مسیر را زمانی تعیین میکند که نیاز به فوروارد شدن بسته ای باشد.

DSR به شبکه ها این امکان را می دهد که بدون نیاز به داشتن مدیر یا ادمین شبکه در زیر ساخت های موجود، خودسازماندهی انجام دهند. هر گره در شبکه با این پروتکل نیاز به یک Route  Cache دارد که برای کش کردن مسیرها در آن استفاده میشود.

برای تحویل دادن بسته های دیتا به مقصد، ابتدا گره منبع  Route  Cache را چک می کند تا مطمئن شود مقصد در آن قرار دارد ، اگر مقصد وجود داشت و مسیر پیدا شد گره منبع از آن مسیر برای ارسال بسته های دیتا استفاده می کند و اگر مسیری را پیدا نکرد برای پیدا کردن مسیر جدید فرآیندی را شروع می کند.

کشف مسیر در DSR:

زمانیکه گره منبع می خواهد بسته ای را به گره مقصد اسال کند از پیام های  RREQ و  RREP برای پیدا کدن مسیر استفاده می کند . همانطور که در بالا گفته شد ابتدا با استفاده از Route  Cache مسیر را بررسی می کن تا ببیند مقصد وجود دارد یا خیر؟

اگر اطلاعاتی از مسیر پیدا نکرد منبع با پخش کردن پیغام RREQ به تمام گره های همجوار در مسیر خود پروسه کشف مسیر را شروع می کند. گره های همجوار و همسایه ID خود را به سته  RREQ می دهند و بسته را پخش می کنند تا اینکه به گره مقصد برسد .

هم چنین در هر گره نیز یک Route  Cache وجود دارد و گره ها قبل از اینکه پیغام RREQ را پخش کنند کش خود را چک می کنند. اگر در کش مسیری قابل دسترس بود آن گره به جای اینکه پیام RREQ را پخش کند پیغام  RREP را راسال می کند .

در پروتکل DSR مسیری که پیدا می شود کوتاهترین مسیر بوده است لازم به ذکر است این پروتکل در شبکه های ادهاک مورد استفاده قرار می گیرد.

مزایای پروتکل DSR :

۱٫        پروتکل DSR از خطوط متقارن استفاده می کند.

۲٫        هزینه و زمان رفت و برگشت یکی است.

۳٫        اگر مسیر غیرقابل دسترس باشد در همان زمان مسیر جایگزین دیگری انتخاب می شود.

۴٫         پروتکل DSR برای شبکه های که کمتراز ۱۰۰ گره دارند استفاده می شود.

۵٫        در این پروتکل گره ها نیاز به تبادل های متناوب ندارند .